Als ik honger heb, kan je mij het beste vergelijken met Gollum. Als ik dan eten zie, zal ik “my precious” prevelen, net zoals Gollum dat bij dé ring doet. Geen grapjes. Als ik een tijd niet heb gegeten, verander ik in een monster dat schreeuwt, snauwt en nog net niet mijn klauwen om me heen slaat. Gelukkig woon ik met Daan, die zich blijkbaar aangetrokken voelt tot parttime monsters (hmm, misschien iets om me zorgen over te maken). Hij durft zelfs te vragen: “Heb je weer honger, babe?” En dat, mijn vrienden, is de definitie van dapperheid.
Ik heb een hele tijd geleden met behulp van het internet een zelfdiagnose gedaan. Normaal komt er dan altijd uit je kanker hebt, zelfs als je een onschuldige bloedneus hebt. Deze keer dus niet. Blijkbaar ben ik gewoon vaak hangry. En het is zó geweldig dat het internet mensen van over de hele wereld met elkaar in contact brengt, want blijkbaar ben ik niet de enige persoon die in de Hulk verandert als ze te lang niet heeft gegeten (serieus, ik heb weer niet overdreven in dit stukje). Hoera!
Hangry is dus een samenvoegsel van hungry en angry. Blijkbaar is er heel goed mee te leven. Behalve als ik weer eens hangry ben dan… en ik in de supermarkt natuurlijk in de verkeerde rij sta. Dat is kut, want hoe langer ik in de rij sta, hoe meer mensen zien dat ik daar alleen ben voor de chocola die ik net op de loopband heb gelegd. Niemand trapt natuurlijk in de bananen die ik erbij heb gelegd zodat ik niet alleen maar een vetzak lijk. En oh wee als een oud vrouwtje “met maar één dingetje”, probeert voor te dringen. Ze heeft geen idee WAT IK DOOR HEB GEMAAKT HET AFGELOPEN HALF UUR.
Dagboek van een twintiger 