Oké. Er zijn dus mensen die denken dat vrouwen hun plek in de maatschappij moeten kennen. Dat vrouwen zich aanstellen als zich beschaamd, vies of angstig voelen als ze zogenaamde complimentjes naar hun hoofd geslingerd krijgen. Geen idee waar ik het over heb? Lees dan ook dit maar.
Ik vertel je dat dat niet zo is.
Stel je voor. Je bent een meisje van 13, 14, 15 jaar oud. En je krijgt een complimentje over hoe fabulous je kont is. Weet jij allang natuurlijk. Maar als jij niet geïnteresseerd bent. Niet je telefoonnummer wil geven. Dan ben je opeens lelijk. En dik. Of gewoon een kuthoer. En je kan me niet vertellen dat het leuk is om lelijk genoemd te worden. Door een groepje van vijf jongens uitgescholden te worden. En jij een onzekere puber bent.
Je kan me ook niet vertellen dat het leuk is als een 40-jarige meneer zegt dat jij sexy bent. En jij bent nog maar 15. Je folders loopt en je elke keer bang bent hem tegen te komen. Alleen omdat hij ‘complimentjes’ maakt. Maar je kan me niet zeggen dat het meisje zich aanstelt als hij haar probeert te tongen. En ook nog in haar tiet knijpt. Je kan me niet vertellen dat het leuk is om weg te stormen. Doodsbang te zijn dat hij achter je aankomt. En jij je folders niet meer durft te lopen.
Nee. Je kan me niet vertellen dat dat leuk is. Want ik wéét dat het niet leuk is. Ik was erbij.
Dit verhaal vertel ik niet vaak. Maar áls ik het doe. Doe ik lacherig. En waarom? Omdat ik me schaam. Omdat ik bang ben dat mensen vinden dat ik overdrijf. En ik toen ook daadwerkelijk dacht dat ik me misschien wel aanstelde. Nou. Guess what.
Ik overdrijf niet.
Dagboek van een twintiger 