Iedereen die mij een beetje kent, weet dat schrijven mijn uitlaatklep is. Dichten heb ik pas één keer eerder gedaan, bij mijn minor Creatief Schrijven voor school. Goed zal het dus niet zijn. Maar een gedichtje was het meest passend bij de dingen die ik nu voel.
Slapen bij oma
Als ik duiven hoor koeren
Denk ik altijd aan jou
En aan hoe gelukkig ik me daar voelde
Met één been buiten de dekens
Eén been in de kou
Oma slaapt
Ik had een krachtige oma
Een prachtige oma bovendien
Een sterke vrouw, met een duidelijke mening
Die er altijd perfect uit wilde zien
Hoeveel ze ook streed
Oma was niet meer krachtig
Hoe kan het ook anders
Als na een jaar of tachtig
Zelfs de dood beter lijkt
Dan een leven met verschrikkelijke pijn
Er was gewoon geen kracht meer over
In haar hoofd
Was het licht al gedoofd
Dagboek van een twintiger 