De lift. Dat is een horrorfilm uit 1983, maar in mijn opzicht is een doodnormale lift al een horrorverhaal op zich. Oké, dat is misschien een beetje overdreven, maar alhoewel ik miljoenen ongemakkelijke momenten heb meegemaakt in mijn leven (de helft van de mensen die mij een keertje op straat hebben ontmoet, denken nog steeds wel eens terug aan ‘die gekke meid’), zijn ritjes met de lift toch wel het meest ongemakkelijk. Vooral als jij enthousiast Gaston Starreveld-style “Goeeeedemorgen” roept, diegene niks terugzegt en je vervolgens elf verdiepingen lang op je lip staat te bijten, biddend dat de lift een beetje opschiet.
Maar eerlijk gezegd heeft het ook wel iets, die ongemakkelijkheid. Als ik met pensioen was geweest en alle afleveringen van Gilmore Girls voor de 122ste keer zou hebben gezien, zou ik gewoon af en toe met de lift gaan. Voor de leuk. Dan maak je weer eens wat mee. Daarom op mijn blog, de serie Liftverhalen. Dit is nummer 1.
“Hallo”, riep ik, toen ik van de week de lift in stapte.
Twee mannen kijken op van de grond en mompelen “Hallo” terug. Ik ga met mijn rug naar ze toe staan, vlakbij de deur, want ik heb altijd het idee dat het zo volgens de lifthiërarchie moet. Als de lift stopt, stap ik uit in de veronderstelling dat we op de begane grond zijn. We zijn NIET op de begrane grond.
“Het is vr…”, zeg ik, als ik weer terug de lift in stap. Het is vijf uur, iedereen is klaar met werken. “Laat hè.”
De man in de rechterhoek lacht zo hard, dat ik bang ben dat hij in zijn broek pist.
“Haha”, zeg ik, terwijl ik denk: OKE, ZO GRAPPIG IS DIT TOCH OOK WEER NIET.
De lift stopt weer. Ik én de mevrouw die op de vorige verdieping instapte, stappen uit in de veronderstelling dat we op de begane grond zijn beland. Dat zijn we niet.
“We zijn er nog niet”, zeg ik tegen de mevrouw.
“Maar er stapt ook niemand in op deze verdieping”, zegt ze, terwijl de man in de rechterhoek nu echt bijna dood gaat van het lachen.
“Ze doen het om ons te pesten, denk ik”, antwoord ik haar.
“Ik denk het ook”, zegt ze.
En dat is dus het verhaal van hoe ik mijn nieuwe 50-jarige BFF ontmoette.
Dagboek van een twintiger 